نگاهی بر سیر موسیقی رپ در جهان
همواره در بررسی تأثیر گرفتن و تأثیر گذاری جنبش، سبک یا انقلاب «از » یا «بر » دیگران، بررسی تاریخچه و ریشه نقطه آغازین آن مبحث اهمیت به سزایی دارد. ازهمین رو در ابتدا به بررسی تاریخچه سبک رپ پرداختیم.
سبک رپ اغلب با هسته اصلی موسیقی هیپ هاپ[۱] و رگی [۲] در ارتباط است، امّا این پدیده قرن ها بعد از فرهنگ هیپ هاپ است. این سبک همچنان در سبک آلترناتیو راک [۳] مثل کیک (cake ) و بعضی شاخه های دیگر هم وجود دارد.
این سبک از موسیقی در منطقه ای بین سخنرانی، نثر، شعر و آواز قرار دارد و کلمات در این نوع موسیقی به جهت انتقال سریع مضمون و محتوا پشت سر هم و با سرعت ادا می شوند.
موسیقی RAP از تکامل اشکال دیگری از موسیقی سیاهان در محله های فقیرنشین نظیر برانکس نیویورک و تا حدودی هارلم شکل گرفته است. این محلات، جمع گروه هایی از سیاهان است که سال ها پیش تحت شرایط فلاکت بار اقتصادی مجبور به مهاجرت از ایالات جنوبی به شهرهای بزرگی نظیر نیویورک می شوند.
آنها کار در مزارع را رها کرده و به ترانه خوان تبدیل گشتند. اما اگر به ریشه و ماخذ این موسیقی باز گردیم به غرب آفریقا و سرودهای ستایش ساوانا( نام یک منطقه علفزاری در آفریقا) خواهیم رسید. علاوه بر این در نیجریه و گامبیا نیز تک خوان هایی وجود داشته و دارند که طنز های اجتماعی را به شکل ترانه و نقالی ( چیزی شبیه استند آپ کمدی ) اجرا می کنند که این بسیار به RAP کلاسیک تشابه دارد.
موسیقی RAP از طریق محلات فقیر نشین نیویورک که محل تلاقی توده مهاجر جزائر کارائیب با توده سیاه است ، بر موسیقی رگی تاثیر گذاشته است.
اواخر دهه ۱۹۶۰ ، وقتی که آمریکا زیر ضربه های مبارزه های انقلابی در کشورهای تحت سلطه خود، خصوصاً ویتنام، قرار داشته و انقلاب چین نیز بر شورشگران و انقلابیون در ایالات متحده تاثیر به سزایی می گذارد و دریچه ای از آگاهی ها و دورنمای انقلابی را به رویشان می گشاید، در شهرهای بزرگ آمریکا تضادهای طبقاتی میان سیاه با بورژوازی امپریالیستی و پایه های اجتماعی حدت و شدتی فوق العاده یافته بود.
بین محلات فقیر نشین سیاه با سایر نقاط شهر نیویورک، چیزی شبیه به خط مرزی وجود داشته است. خط مرزی شاهد درگیری میان دسته های متشکل سفیدهای نژاد پرست و پلیس با گروه های بزرگ و متشکل از جوانان سیاه بوده. تشکیل این گروه ها، پاسخی ضروری به تعرضات و سرکوبگری های مداوم حکومت علیه ساکنان نواحی پایین و میان شهر نیویورک بحساب می آمد.
گروه های RAP از دل همین تشکیلات شورشی سیاه شکل می گیرد. موسیقی خیابانی RAP که نخست توسط گروه های کوچک سیاه پوست در محدوده محلات اجرا می شد از سال ۱۹۷۹ پا به عرصه بازار موسیقی گذاشت. افشاگری از R AP های ارتجاعی و تجارتی یکی از وظایف خوانندگان مترقی و RAP ، و در قالب ترانه های RAP است. این کار را RAP خوان های انقلابی نظیر «دی » بارها انجام داده اند.
مثلاً در سال ۱۹۷۹ ، ترانه ای تجارتی خوانده شد که در آن از خوش بودن و جشن گرفتن و کاری به درد و مشکلات بقیه مردم نداشتن، صحبت شده بود؛ « دی » ترانه ای تحت عنوان «چگونه ملت سیاه را بپا خیزانیم؟ »خواند و در آن، خطاب به سرایندگان آن ترانه تجارتی چنین گفت: « جشن تو می تواند به زودی زود خاتمه یابد ، وقتی که آنها ، یک روز بعد از ظهر به قول خودشان به تو یورش برند » اگر چه طی سال های اخیر، بسیاری از موسیقی دانان خوانندگان سبک های دیگر از این سبک در پاره ای از آثار خود استفاده کرده اند، اما جوهر و روح شورشگر RAP همچنان در وجود گروه های یاغی ضد سیستم، در محلات فقیر نشین و محافل سیاسی و غیر قانونی آمریکا زنده است.
نظرات بسته شده است.